ความคิดเห็นที่ 1 .. -1- ในวันที่เรานอนเอกเขนกอยู่ในบ้าน หากลองมองไปรอบๆ จะพบว่าสมบัติพัสถานรอบตัว มีหลายสิ่งอย่างเหลือเกิน ... (ยกเว้น ใครที่ในบ้านมีเพียงเสื่อผืนหมอนใบ) บางอย่างเป็นความจำเป็น ... แต่ในความจำเป็น ก็มีความต้องการทับซ้อนอยู่อีกชั้นหนึ่ง เช่น เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มซึ่งเป็นสิ่งจำเป็น แต่เรายังต้องการเสื้อผ้าที่หลากสไตล์หลายสีสันเพื่อไม่ให้จำเจ รองเท้าหลายคู่ตามกาลเทศะ กางเกง-กระโปรงหลายตัวเพื่อความทันสมัย หรือชุดชั้นในหลายรูปแบบเพื่อคนที่คุณรัก ส่วนบางอย่างซึ่งเป็นความต้องการนั้น คงนับกันไม่หวาดไม่ไหวตามความต้องการที่มากน้อยของแต่ละคน . แต่ในการเดินทางท่องเที่ยว หากเราไม่ได้ใช้วิธีเดินทางแบบ “คุณปู่ Carl Fredricksen” ในภาพยนตร์เรื่อง “Up” ที่ยกบ้านลอยไปทั้งหลังแล้วล่ะก็ ... เราก็ต้องเลือก “สิ่งที่จำเป็น” และ “สิ่งที่ต้องการ” รวมกันทั้งหมดลงไปใน “กระเป๋าเดินทาง” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:26:06

ความคิดเห็นที่ 2 .. “กระเป๋าเดินทาง” เป็นสิ่งคู่นักท่องเที่ยว ซึ่งผมคิดว่า มันมีความพิเศษบางอย่าง เพราะไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าเดินทางใบเล็ก หรือใบใหญ่แค่ไหน มันก็สามารถรองรับตามความจำเป็น และความต้องการ ของผู้เป็นเจ้าของ แน่นอนว่า อาจจะไม่ใช่ทั้งหมด ... แต่นักเดินทางท่องเที่ยว จำต้องตัดใจ นึกถึงความสำคัญมากน้อย – ก่อนหลัง แล้วตัดสินใจเลือกหยิบเอาเฉพาะสมบัติที่สามารถพกพาไปได้ . กระเป๋าเดินทาง จึงเสมือนเป็นเครื่องมือที่ดีในการเริ่มต้นสร้างนิสัย “ตัดใจ” สิ่งที่ล้นเกินสำหรับชีวิต ... อย่างน้อยก็ในช่วงระยะเวลาที่เดินทางไปท่องเที่ยว กระเป๋าเดินทาง ยังเป็นเครื่องมือจัดระบบความคิด การวางแผน ฝึกความรอบคอบ ว่าในสถานที่ที่เราจะเดินทางไปท่องเที่ยวนั้น ... สิ่งใดควรจะร่วมเดินทางไปในกระเป๋าบ้าง เช่น ถ้าเดินทางไปพักโรงแรม-รีสอร์ท ผ้าขนหนู สบู่ แชมพู ก็ดูจะเปลืองพื้นที่ในกระเป๋า ... แต่หากไปท่องเที่ยวแนวลุยป่าปีนเขา จะแบ่งพื้นที่ให้มาม่า-ปลากระป๋องไว้สักหน่อยคงไม่เสียหาย . . สำคัญยิ่งกว่านั้น กระเป๋าเดินทางยังมีคุณสมบัติประหลาดตรงที่ว่า ... ก่อนเดินทาง ผมมักคิดกันว่ามันแทบจะไม่มีพื้นที่ให้ใส่อะไรลงไปได้อีกแล้ว ... แต่เอาเข้าจริง ในการเดินทางขากลับ ผมก็ยัดของฝากกลับมาจนกระเป๋าขยายใหญ่กว่าเดิมได้ทุกครั้ง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:27:54

ความคิดเห็นที่ 3 .. -2- เราย่อมไม่มีวันรู้เลยว่า “หนังสือคู่มือ หรือแผนที่” ซึ่งตั้งกองบนหัวเตียงที่บ้าน มีประสิทธิภาพเพียงใด ในการนำทางไปยังสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย . แต่หาก “หนังสือคู่มือ หรือแผนที่” อยู่ในมือของนักเดินทาง จากกระดาษธรรมดาๆ ก็สามารถกลายเป็น เครื่องมือที่สร้างความสนุก ลุ้นระทึก ไม่ต่างไปจากลายแทงขุมทรัพย์ ... แถมบางครั้ง ยังทำให้เราค้นพบข้อคิดดีๆในชีวิต . ในยุคปัจจุบันมีเทคโนโลยีทันสมัย ในรูปแบบต่างๆ มาช่วยอำนวยความสะดวกในการค้นหาทิศทางมากขึ้น .. แต่สำหรับคนโลว์เทคแบบผม ยังถนัดที่จะใช้หนังสือคู่มือการท่องเที่ยวกับแผนที่กระดาษธรรมดาๆ ในการนำทางมากกว่า ... (เสียงคลี่แผนที่กระดาษ กับรอยยับนั้นช่างมีเสน่ห์ยิ่งนัก) . . แล้วเสน่ห์ของเครื่องมือนำทางรูปแบบนี้ อยู่ที่มันไม่ได้อำนวยความสะดวกให้กับเราแบบหมดจด ตรงความต้องการเป๊ะๆ แต่ผู้ใช้ ต้องอาศัยการวิเคราะห์ ทักษะการคำนวณ การวัดใจ จินตนาการ คาดคะเน เดาสุ่ม ตลอดจนการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ... ผสมผสานรวมกัน ให้เกิดประสิทธิผลในการนำทางเอาเอง . . ในขณะเดียวกันหากเกิดความผิดพลาดจากกระบวนการข้างต้น คู่มือ หรือแผนที่ อาจทำให้เราหลงทางได้เช่นกัน ..  แต่กระนั้นแล้ว นั่นเป็นความสนุกตื่นเต้น และอาจเป็นความผิดพลาด ที่อาจนำเราไปสู่ความแปลกใหม่ เส้นทางใหม่   ผมจึงคิดว่าการหลงทิศ หลงทางไม่ใช่เรื่องใหญ่ ... เพราะเปรียบไปย่อมไม่ต่างจาก “ชีวิต” ที่แม้จะมีคู่มือการใช้ชีวิตวางขายกันเกร่อ หรือบางคนเขียนแผน(ที่)ชีวิตไว้อย่างดิบดี แต่หากชีวิต และการเดินทางยังต้องดำเนินไป  ... สิ่งใหม่ๆไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับเราได้ทุกนาที มิใช่หรือ ? .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:29:54

ความคิดเห็นที่ 4 .. -3- เพื่อนที่เราสนิทสนมผ่านตัวอักษรบนหน้าเว็บบอร์ด เพื่อนร่วมสถาบัน หรือเพื่อนร่วมชาติ ซึ่งไม่เคยเห็นหน้ากันแบบตัวเป็นๆมาก่อนนั้น เมื่อถึงเวลาเดินทางไปพบเจอกันในสถานที่ท่องเที่ยวต่างถิ่น คงระบุความคุ้นเคยนั้นได้ลำบาก . แต่ความยากในการแยกแยะนั้น ทำได้ง่ายขึ้นหากคนใดคนหนึ่งมี “Tag หรือสัญลักษณ์” อะไรสักอย่างที่บ่งบอกสถานะความเป็นตัวตนของบุคคลนั้น . . ด้วยเหตุที่กลุ่มชมรม กลุ่มสมาชิก กลุ่มเว็บบอร์ด หรือกลุ่มสถาบัน-องค์กรใดๆ นิยมชมชอบกับการสร้างสิ่งแทนสัญลักษณ์เพื่อสื่อถึงความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็น เสื้อผ้า เครื่องประดับ พวงกุญแจ แหวน สายรัดข้อมือ ฯลฯ การเดินทางท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆ จึงไม่ยากที่เราอาจจะได้เจอคนที่เป็นกลุ่มสังคมเดียวกัน ร่วมสถาบันเดียวกัน หรือสัญชาติเดียวกัน แม้ไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้าค่าตากันมาก่อนเลยก็ตาม โดยเฉพาะในสังคมโลกออนไลน์ เช่น เว็บบอร์ดด้านท่องเที่ยว (Blueplanet) หรือเว็บบอร์ดการถ่ายภาพ ... ที่มี Tag ไว้ติดสอยห้อยตามกระเป๋าเดินทาง หรือกระเป๋ากล้อง . จึงเป็นเหตุอันน่ามหัศจรรย์ว่า ... แม้โลกจะแสนกว้างใหญ่ ผู้คนแปลกหน้ามากมายเพียงใด แต่ความสัมพันธ์ระหว่างคนบางคนอาจใกล้ชิดกันอย่างคุ้นเคย ขอเพียงแค่มี Tag หรือสัญลักษณ์ร่วมกัน สายสัมพันธ์ก็เปิดประตูรอทักทาย ** ข้อมูลภาพประกอบ ** บันทึกการเดินทาง “ฟ้าใส ใบไม้ร่วง หิมะโรย ณ นอร์เวย์” โดย คุณ tiger's nest http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E9871108/E9871108.html บันทึกการเดินทาง “สัมผัสสวรรค์ ฝั่งอันดามัน ณ เกาะยาว” โดย คุณ Coffee Blended http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E9845863/E9845863.html .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:32:40

ความคิดเห็นที่ 5 .. -4- แม้ภาษาอังกฤษ คือ ภาษาสากลที่ทั่วโลกให้การยอมรับในปัจจุบัน แต่ทว่าหากเราต้องเดินทางท่องเที่ยวไปยังสถานที่ซึ่งภาษาอังกฤษไร้ความหมาย ... “ภาษากาย” ย่อมกลายเป็นภาษาที่สำคัญที่สุด . . รอยยิ้ม ยักคิ้ว ชี้นิ้ว โบกมือโบกไม้ พยักหน้า ส่ายหน้า ผายมือ สีหน้า แววตา น้ำเสียงสูงต่ำ ฯลฯ ล้วนเป็นภาษากายที่เราใช้กันในชีวิตประจำวัน จนเป็นเรื่องธรรมดา ... แต่สำหรับการเดินทางไปท่องเที่ยว ไม่ว่าจะใน หรือนอกประเทศ กิริยาอาการดังกล่าวจะสามารถกลายเป็นภาษาที่สาม ซึ่งมีความสำคัญไม่น้อยไปกว่าภาษาหลักที่เอ่ยออกจากปาก . แม้กระทั่งการเดินทางท่องเที่ยวในประเทศไทยที่เราใช้ภาษาเดียวกันการสื่อสารกับเจ้าถิ่นที่ได้ แต่ผมเรียนรู้ว่า... ภาษากายอย่าง “รอยยิ้ม” กลับเป็นใบเบิกทางชั้นเยี่ยมในการสร้างปฏิสัมพันธ์อันดีกับผู้อื่น ทำให้เกิดความไว้เนื้อเชื่อใจ และนำไปสัมผัสวิถีชีวิตของบุคคลได้อย่างใกล้ชิดมากขึ้น .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:34:22

ความคิดเห็นที่ 6 .. ผมเคยได้ยิน ได้ฟังความกังวลใจของใครหลายคน เกี่ยวกับทักษะด้านภาษาว่าเป็นอุปสรรคในการ(อยาก)เดินทางไปท่องเที่ยวต่างประเทศ ฟังแล้วก็ต้องแนะนำผู้อื่นเสมอ ว่าทักษะด้านภาษาสำหรับการท่องเที่ยวนั้น มีความจำเป็นแค่เศษเสี้ยวหนึ่ง ... แต่ไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง ขอเพียงแค่ รู้ภาษาอังกฤษพื้นฐานเล็กๆน้อยๆบ้าง รับรองว่าไม่อดตายในต่างแดน (การท่องเที่ยว แตกต่างจากการสอบ TOEFL อย่าจำสับสนกัน) . . โดยเฉพาะ หากเราไม่ได้เดินทางไปต่างประเทศเพื่อการศึกษา เสวนาวิชาการ ติดต่อธุรกิจ กล่าวปาฐกถาปัญหาโลกร้อน ขึ้นแถลงการณ์บนเวทีสหประชาชาติ หรือตั้งใจจะไปหาแฟนเมืองนอก ... คงไม่มีความจำเป็นที่ต้องเชี่ยวชาญภาษาอังกฤษ หรือภาษาท้องถิ่นในประเทศนั้นชนิดครบเครื่อง ฟัง พูด อ่าน เขียน . ตรงกันข้าม ผมมองว่าเมื่อเวลาเดินทางท่องเที่ยว แล้วต้องเจอปัญหาเล็กๆน้อยๆจากการสื่อสารไม่เข้าใจ เผลอทำอะไรโก๊ะๆ นับเป็นประสบการณ์ที่ดีด้วยซ้ำ ... เพราะมันฝึกทักษะการแก้ปัญหา การตีความ และการเอาตัวรอด ที่เราไม่สามารถหาได้จากห้องเรียน หรือตำราเล่มไหน ดังนั้น ไม่ว่าจะเดินทางไปไหน ใกล้หรือไกล ... ขอให้พก “ภาษากาย” ติดตัวเอาไว้ รับรองว่าใช้ได้ในทุกประเทศ ทุกสถานการณ์ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:36:07

ความคิดเห็นที่ 7 .. -5- “หนาวนี้ เราจะไปเที่ยวเหนือล่ะ ซื้อฟิล์มไปซัก 2 ม้วนก็พอเนอะ ” “นี่เธอ ... ชั้นเพิ่งกลับจากปารีส ถ่ายรูปกระจายเลย หมดฟิล์มไปตั้ง 10 ม้วน” “ว้าว ... ได้รูปสวยๆจากงานลอยกระทงมาตั้ง 30 รูปแน่ะ ม้วนนี้ถ่ายเสียไปแค่ 6 รูปเอง”   . . ประโยคสมมติข้างต้น อาจเป็นประโยคที่เคยเกิดขึ้นจริงเมื่อหลายปีก่อน ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีการถ่ายภาพด้วยฟิล์มยังผูกขาดอยู่รูปแบบเดียว ... แต่แล้ววงการถ่ายภาพก็พลิกโฉมหน้าไปอย่างรวดเร็วเมื่อ “กล้องดิจิตอล” ถือกำเนิดขึ้น . . ความจริงแล้วในแวดวงเทคโนโลยีของโลกในรอบทศวรรษที่ผ่านมา กล้องดิจิตอล เป็นสิ่งมหัศจรรย์โดยตัวของมันเองอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวก็ได้ อย่างไรก็ดี เมื่อผนวกกล้องดิจิตอลกับการท่องเที่ยว ย่อมส่งผลทำให้อุปกรณ์ชิ้นนี้ ทวีความมหัศจรรย์เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว และกลายเป็นหนึ่งในอุปกรณ์พกพาที่นักเดินทางแทบทุกคนต้องนำติดตัวไปด้วย . . กล้องดิจิตอล ปฏิวัติวงการท่องเที่ยวในแง่ของการบันทึก และนำเสนอข้อมูล ... จากสมัยก่อน เมื่อมีแผนไปเที่ยวทั้งที ก็ต้องกระเบียดกระเสียรซื้อฟิล์มอย่างพอดีๆ โดยเฉพาะคนที่มีงบประมาณจำกัด หากใครไม่ได้ถ่ายภาพเพื่อการทำงาน เพื่อธุรกิจ หรือมีความจำเป็นจริงๆ ... นักเดินทางท่องเที่ยวทั่วไป คงต้องพินิจพิจารณาอย่างรอบคอบต่อการจะเก็บภาพแต่ละครั้ง หรือแย่ไปกว่านั้นสำหรับมือใหม่ หรือนานๆจับกล้องที เพราะอุตส่าห์ถ่ายน้อยๆแล้ว ภาพที่ได้มากลับยังมืดไปบ้าง สว่างไปหน่อย มุมไม่ดี เบลอทั้งภาพ หน้าตาดูตลก ปิดตา ฯลฯ ... เต็มไปด้วยข้อบกพร่องสารพัด หนักที่สุด คือ ใส่ฟิล์มผิด หรือเปิดฝากล้องขณะยังไม่กรอฟิล์ม ... แบบนั้นเป็นอันจบข่าว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:38:15

ความคิดเห็นที่ 8 .. แต่เมื่อ กล้องดิจิตอล มาพลิกโฉมโลกแห่งการท่องเที่ยว   คนธรรมดาๆอย่างเราๆ ที่ไม่ได้เป็นช่างภาพมือโปร ก็กล้าที่จะถ่ายภาพมากขึ้น - เก็บรายละเอียดของทุกสิ่งในการเดินทางมามากขึ้น ... ไม่ว่าจะเป็นทิวทัศน์รอบตัว อาหารการกินทุกจาน ทุกซอกมุมของสถานที่พัก ไปจนกระทั่งความงามของโถส้วม กล้องดิจิตอล จึงเป็นความมหัศจรรย์ควบคู่การท่องเที่ยว เพราะมันทำให้คนธรรมดาที่รักในการท่องเที่ยวมีโอกาสได้ถ่ายทอดความคิด ความรู้สึก มุมมองผ่านสายตา มากขึ้นกว่าเดิม . . เมื่อเก็บมาเพิ่มขึ้น ... ก็แบ่งปันได้มากขึ้น ... แลกเปลี่ยนข้อมูลได้กว้างขึ้น จนสุดท้าย ... โลกใบใหญ่ ก็แคบลงด้วยปลายนิ้วมือที่เรากดชัตเตอร์ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:40:29

ความคิดเห็นที่ 9 .. -6- ในยุคที่อินเทอร์เน็ต และโทรศัพท์เคลื่อนที่ กลายเป็นเครื่องมือด้านการสื่อสารที่รวดเร็วฉับไว และทรงประสิทธิภาพ ... การส่งจดหมาย ก็กลายเป็นเรื่องไกลตัวจากมนุษย์มากขึ้นทุกที . โดยเฉพาะหากมองในมุมของการท่องเที่ยว ... สมัยก่อนหากใครไปเที่ยวไหน แล้วอยากส่งเรื่องราว และรูปถ่าย ไปให้ผู้อื่นได้รับรู้ เราต้องนั่งเขียนจดหมาย เรียบเรียงถ้อยคำลงแผ่นกระดาษ เอาฟิล์มไปล้าง-อัดรูป ใส่ซอง ปิดแสตมป์ หย่อนลงตู้ ... แล้วก็รอสักวันให้มันไปถึงจุดหมายปลายทาง . . แต่ในปัจจุบัน เทคโนโลยีสื่อสาร ทำให้เราสามารถส่งเรื่องและภาพการท่องเที่ยว ไปยังเพื่อนฝูงคนรู้จักได้อย่างรวดเร็ว ... ไม่ว่าจะเป็นด้วยโทรศัพท์เคลื่อนที่อันทันสมัย , อีเมล , เว็บบอร์ด หรือสุดยอดความฮิตอย่าง เฟซ-บุค . . ต่อให้เรานั่งจิบกาแฟอุ่นๆอยู่บนดอยที่เชียงราย ... ระบบสื่อสารข้างต้น ก็ทำให้เพื่อนที่เดินตากฝนอยู่ที่ชุมพร รับรู้ความอุ่นของกาแฟในถ้วยได้อย่างรวดเร็วในเวลาเดียวกัน หรือ เรากำลังนอนอาบแดด ท่ามกลางน้ำทะเลใสแจ๋วอยู่ที่มัลดีฟส์ ... เพียงแค่อัพโหลดรูปถ่ายลงไปในเว็บไซต์ยอดนิยม แล้วก็ tag ต่อๆกันไป เพื่อนๆทุกคนที่อยู่เมืองไทย ก็พร้อมใจกันกด like ได้อย่างพร้อมเพรียง . . แต่ ... ทุกสิ่งที่ว่าด้วยเทคโนโลยีการสื่อสารอันแสนทันสมัยนี้ หาใช่ความมหัศจรรย์จากการท่องเที่ยวในสายตาของผมในยุคปัจจุบัน สิ่งมหัศจรรย์ กลับกลายเป็นกระดาษแข็งขนาด 4 คูณ 6 นิ้ว ที่เราเรียกว่า “โปสการ์ด” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:42:49

ความคิดเห็นที่ 10 .. จริงอยู่ที่ว่า จดหมาย กลายเป็นสิ่งไกลตัวสำหรับคนยุคนี้ แต่ท่ามกลางความทันสมัยของโลกไร้พรมแดน การสื่อสารไร้ขีดจำกัด ... กระดาษใบเล็กๆอย่างโปสการ์ด กลับยังอยู่ยงคงกระพัน และมีความหมายต่อการท่องเที่ยวเสมอ . . เราอาจเคยได้รับ sms - mms มีเพื่อนส่งรูป - tag รูปท่องเที่ยว หรืออีกหลายช่องทางในรูปแบบของการสื่อสารสมัยใหม่ ... แต่ผมเชื่อว่า โปสการ์ดกระดาษธรรมดาๆ ยังมีเสน่ห์ และน่าจดจำ ไม่ว่าเทคโนโลยีจะก้าวหน้าไปเพียงใด มองในแง่ปัจเจก “โปสการ์ด” อาจเป็นตัวแทนของที่ระลึกที่แสดงน้ำใจและความรู้สึกดีๆของผู้ส่ง ที่มอบแด่ผู้รับ ...  หรือหากมองในภาพรวม “โปสการ์ด” อาจเป็นตัวแทนของการดำรงอยู่ซึ่งความเรียบง่ายของมนุษย์ . . ผมจึงเชื่อว่า ใครที่คุ้นเคยกับการส่ง หรือได้รับโปสการ์ดจากการท่องเที่ยว คงรับรู้เสน่ห์ได้ดี เพราะกระดาษเล็กๆนั้นเป็นความรู้สึก และความทรงจำที่จับต้องได้ แต่หากใครไม่เคยส่ง และไม่รู้ว่ากระดาษธรรมดาๆมันน่ามหัศจรรย์ตรงไหน ... ไปเที่ยวครั้งหน้า ลองหาโปสการ์ดจากสถานที่ท่องเที่ยว แล้วส่งไปให้เพื่อนฝูง คนรู้จัก หรือคนพิเศษ ถ้าไม่รู้จะเขียนอะไร ลองเริ่มต้นเขียนสั้นๆ ง่ายๆ เช่นคำว่า “คิดถึง” ก็ได้ เพียงเท่านี้ “ตัวอักษรคำว่า คิดถึง” ของคุณบนกระดาษเล็กๆใบนั้น ก็แตกต่างจากคนทั้งโลก .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:44:47

ความคิดเห็นที่ 11 .. -7- จุดมุ่งหมายลำดับต้นๆของการท่องเที่ยวในแต่ละครั้ง ส่วนใหญ่เรามักคาดหวังถึงความประทับใจที่จะมีต่อบรรยากาศ หรือสถานที่ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทาง เช่น ... ถ้าจะเดินทางไปแอ่วเมืองเหนือในช่วงปลายปี เราคงอยากไปสัมผัสอากาศหนาวๆ เย็นสบาย ดอกไม้บานสดใส ใบไม้ผลัดใบเปลี่ยนสี หรือทะเลหมอกปกคลุมยอดดอย ถ้าจะตะลุยไปสุดแดนอีสาน จุดหมายอาจเป็นการได้นั่งปล่อยใจ ชมความงามของพระอาทิตย์ตกริมโขง ท่ามกลางบรรยากาศเรียบง่ายของวิถีชีวิตริมน้ำระหว่างสองประเทศ ถ้าจะลงใต้ไปตะลอนฝั่งอันดามันในช่วงหน้าร้อน อะไรจะดีไปกว่า หาดทรายขาว น้ำทะเลใสกว้างไกลสุดสายตา ไอแดดส่องกระทบเกลียวคลื่นเป็นประกายระยิบระยับ . . นอกจากนั้น จุดมุ่งหมายก็อาจเป็นเรื่องของการได้เพิ่มพูนประสบการณ์ชีวิต บันทึกเอาไว้ว่าเราก็เคยไปเห็นด้วยตา ตัวเองมาแล้ว แตกต่างกันไปตามสถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่อ เช่น ไปเชียงราย ฉันก็ไปวัดร่องขุ่นมาแล้วนะ , เที่ยวกรุงโรม เราขอไปกระโดดหน้าโคลิเซียมหน่อย , เที่ยวอุบลฯ หนูจะไปเดินเล่นแบบป๋าเบิร์ดที่สามพันโบก หรือ ไปโตเกียว ผมตั้งใจจะไปถ่ายรูปโตเกียวทาวเวอร์ (และสาว Maid Cafe) เป็นต้น . . แต่การเดินทางท่องเที่ยว ยังมีจุดมุ่งหมายอย่างหนึ่ง ที่บางครั้งเราไม่ได้คาดหวัง ไม่ได้กะเกณฑ์ว่าจะได้เจอะเจอ แถมยังกำหนดล่วงหน้าก็ไม่ได้ ... ทว่ากลับเป็นความประทับใจ ไม่น้อยไปกว่าสถานที่ สิ่งนั้นคือ “มิตรภาพใหม่” จากการเดินทาง .. แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 04:26:05 จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:46:25

ความคิดเห็นที่ 12 .. ความจริงแล้ว มิตรภาพใหม่ หรือเพื่อนใหม่ เป็นสิ่งที่เราพบเจอได้ทั่วไปจากหน้าที่การงาน การศึกษา หรือกิจกรรมต่างๆ ... แต่มิตรภาพเหล่านั้น ก็มีจุดเริ่มต้นที่แตกต่างจาก “มิตรภาพใหม่จากการท่องเที่ยว” . ความต่างนั้น คือ มิตรภาพใหม่จากการท่องเที่ยว มีระยะเวลาให้เราในการสื่อสารทำความรู้จักกันอย่างจำกัด จนอาจเรียกได้ว่า "ต่างคนต่างเป็นคนแปลกหน้าซึ่งกันและกันโดยสมบูรณ์" . . แต่ทว่าในข้อจำกัดเรื่องเวลา ... สถานะของความเป็น “นักท่องเที่ยว” ก็สามารถทำให้มิตรภาพใหม่เกิดขึ้นได้โดยไม่ต้องใช้เวลาเนิ่นนาน ชนิดที่บางครั้งเราเจอกันเพียงไม่กี่นาที คุยกันเพียงไม่กี่ประโยค เราต่างก็ยกสถานะของ “คนแปลกหน้า” ให้เป็น “เพื่อนใหม่” ได้ทันที . . ตัวอย่างหนึ่ง ครั้งเมื่อเดินทางไปเที่ยวดอยวาวี จังหวัดเชียงราย ... ผมได้รับการเชื้อเชิญจากชาวเขาในหมู่บ้าน ไปนั่งจิบชา พูดคุยกันภายในบ้านมุงจากอันแสนอบอุ่น เพียงแค่พบหน้า และเอ่ยคำทักทายไปไม่กี่ประโยค รวมถึงในวันเดินทางกลับ ที่ผมเพลิดเพลินกับการถ่ายภาพในไร่ชาอูหลง จนกระทั่งเวลาล่วงเลย พลาดรถประจำทางเที่ยวสุดท้ายของวัน ... แต่แล้วเด็กสาววัยรุ่น 3 คน ที่ผมเพิ่งจะพูดคุย ขอคำแนะนำไปเพียงไม่กี่นาที กลับอาสาขับมอเตอร์ไซค์ลงมาส่งผู้ชายแปลกหน้า (หน้าโหดๆ) ที่เชิงดอย . . เหตุการณ์น่าประทับใจทั้งหมดนี้ ล้วนมีเหตุผลมาจากสถานะของ “ความเป็นนักท่องเที่ยว” ที่เป็นกุญแจไขประตูสู่ “มิตรภาพใหม่” ให้เกิดขึ้นได้อย่างน่าอัศจรรย์ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:47:57

ความคิดเห็นที่ 13 .. “คุณจะรักชั้นได้ยังไง เราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ ชื่อชั้นคุณยังไม่รู้เลย” ประโยคทองของนางเอกจากภาพยนตร์ไทยร้อยล้านเรื่อง “กวน มึน โฮ” อาจเป็นประโยคคำถาม ที่คนซึ่งไม่เคยเดินทางท่องเที่ยว อาจรู้สึกเห็นด้วยว่า มันจะรักกันได้จริงเร้อ ? ... ก็แค่เรื่องโรแมนติกที่มีแต่ในหนังเท่านั้นแหละ . แต่ในโลกแห่งความจริง เรื่องราวในภาพยนตร์ดัง ไม่ใช่เรื่องเพ้อฝัน หรือเป็นไปไม่ได้เลย โดยเฉพาะความรัก หรือความรู้สึกดีๆ อันเกิดมาจากการท่องเที่ยว ... เพราะสถานะของนักท่องเที่ยวนั้น มีความพิเศษบางอย่างที่สามารถสร้างมิตรภาพใหม่ให้เกิดขึ้นได้ โดยที่เวลาไม่ใช่ตัวแปรสำคัญ (รักไม่ต้องการเวลา ... ฮริ้ววว) . . มิตรภาพใหม่ๆ ซึ่งเกิดจากการเดินทางจึงเป็นสิ่งมหัศจรรย์ ที่นักท่องเที่ยวทุกคนสามารถเก็บเกี่ยวได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าจะเป็น ... เพื่อนร่วมทางที่นั่งข้างๆบนเครื่องบิน , ผู้หญิงที่นั่งติดกันในร้านกาแฟ , เด็กน้อยที่ยืนชมวิวในมุมเดียวกัน , คุณยายที่ร้านขายของที่ระลึก หรือ ครอบครัวที่มาขอให้เราช่วยถ่ายภาพ หากมีโอกาส มีจังหวะ และไม่เป็นการรบกวนความเป็นส่วนตัวของผู้อื่น ... สถานะพิเศษของนักท่องเที่ยวที่เรามีติดตัว สามารถใช้เพิ่มปริมาณเพื่อนใหม่ได้โดยไม่จำกัด ขอเพียงในการเดินทางท่องเที่ยวแต่ละครั้ง ... อย่ามุ่งสนใจแค่ความต้องการของตัวเอง หรือสนใจแค่สถานที่ท่องเที่ยวเบื้องหน้า แต่ลองเปิดหู เปิดตา เปิดหัวใจ ... เราจะพบว่า “มิตรภาพใหม่” รายล้อมอยู่รอบตัว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:49:49

ความคิดเห็นที่ 14 .. ความเรียง ว่าด้วย 7 สิ่งธรรมดา ที่กลายเป็น 7 สิ่งมหัศจรรย์ ในมุมมองของผมนั้น เกิดขึ้นจากการเดินทางท่องเที่ยวในรอบ 3 ปีเศษที่ผ่านมา ทั้งนี้ประสบการณ์ทั้งหมด ที่กลั่นกรองตกผลึกจนมาเป็นความเรียงชิ้นนี้ ก็ได้รับแรงบันดาลใจที่ดีมาจากห้อง Blueplanet นั่นเอง บันทึกการเดินทางครั้งนี้ จึงขอมอบเป็นการตอบแทน และส่งท้ายปลายปี ๒๕๕๓ แด่เพื่อนสมาชิกทุกท่านครับ . . นอกจากนี้ เพื่อนสมาชิกแต่ละท่าน มีสิ่งมหัศจรรย์ตรงกัน หรือแตกต่างอย่างไร ... ก็แสดงความคิดเห็นแลกเปลี่ยนกันได้เช่นเคยนะครับ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:54:57

ความคิดเห็นที่ 15 ปาด.......มอนิ่งค่ะคุณปอกกี้... ชื่อ..login..บ่งบอกคุณภาพของงานเขียน/ภาพถ่าย 1โหวต 1 +กีบ+ ไปก่อน..... ชอบเดินทางเหมือนกัน....และเดินทางทุกปี..ทั้งใกล้/ไกล   แต่ไม่ได้post...เพราะฝีมือถ่ายภาพ/การเล่าเรื่อง..ยังไม่แจ่ม จึงชอบอ่าน..ของเพื่อนๆ มากกว่า.... ขอไปอ่านอย่างละเอียดก่อนค่ะ   จากคุณ : phuketian เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 04:24:21

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณครับ ทำให้นึกถึงตอนถ่ายภาพเสร็จแล้ว ต้องไปลุ้นกันตอนล้างภาพอีกรอบว่าถ่ายมาดีหรือเปล่า จริงๆมันก็ได้อารมณ์อีกแบบนะครับพี่ จากคุณ : คน ไกลบ้าน เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 04:27:07

ความคิดเห็นที่ 17 เช้าวันจันทร์ข้อความของป๊อกกี้ไปเคาะให้เรากลับมาจากการเว่นเว้อไปกับละครไทย555 จะบอกว่าทุกสรรพสิ่งที่ยกมา ตรงใจใกล้เคียงจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องโปสการ์ด ทุกครั้งที่เดินทางจะส่งโปสการ์ดกลับหาตัวเอง และให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่สนิท ทุกวันนี้ยังส่งและยังได้รับโปสการ์ดไม่ห่างไปไหน คู่ไปกับการup รูปขึ้น FB ผ่านมือถือ นอกจากนี้อีกข้อที่สำคัญ กล้องดิจิตอลทำให้เรามั่นใจในการถ่ายรูปมากขึ้น และทุกรูปที่กดชัตเตอร์มาจะไม่ delete เมมโมรี่เยอะ อ่านกระทู้นี้แล้วอยากจัดกระเป๋าออกเดินทางจังเลย แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 04:54:59 จากคุณ : เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 04:35:47

ความคิดเห็นที่ 18 ทุกย่างก้าวของการเดินทางมีสิ่งแปลกใหม่รอคอยอยู่เสมอค่ะ  สิ่งมหัศจรรย์นั่นคือ  แม้เวลาจะผ่านไปแค่ไหน  เรื่องราวและเหตุการณ์หลายๆเหตุการณ์ยังเรียกออกมานึกถึงให้ได้ยิ้มอยู่เสมอ  ... ความทรงจำตัวนี้ไม่มีแฮงค์  ไม่มี Error  และไม่มีไวรัสตัวไหนทำลายลงได้ตลอดไป ไม่มีงานดีๆตอบแทนคุณPOGGHI  ได้แต่ขอบคุณในมิตรภาพและต่อผลงานที่สวยงามที่สร้างมาให้เราได้อิ่มอกอิ่มใจได้เสมอมาค่ะ จากคุณ : ลอร่า อิงกัลส์ ~* เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 04:46:37

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณ สำหรับบทความดี ดี ภาพสวย สวย ตัวเองเป็นคนชอบเที่ยว ชอบอ่าน ชอบเขียน ชอบถูกถ่ายรูป แต่ไม่ชอบกล้องดิจิตอล เพราะงง ถ่ายไม่เป็นซะงั้น อีกอย่างสายตายาว เลยไม่อยากใส่ ใส่ ถอด ถอด แว่น โพสรูปลงก็ไม่เป็น มีคนสอนแต่ขี้เกียจจำซะงั้น เลยได้แต่ดู และตามอ่านรีวิว ของคนอื่น ขอบคุณนักรีวิว ทุกคนนะคะ ที่มอบความสุข ให้กับคน low technoloyee อย่างข้พเจ้า จากคุณ : jumsie (jumsie) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 05:09:19

ความคิดเห็นที่ 20   คำคมจริงๆ  ชอบหลายๆ คำพูดร่วมเป็นอีก 1 โหวต  อีกหลายกิ๊ฟ   มอบให้คุณPOGGHI   เลยค่ะ    " ผมจึงคิดว่าการหลงทิศ หลงทางไม่ใช่เรื่องใหญ่ ... เพราะเปรียบไปย่อมไม่ต่างจาก “ชีวิต” ที่แม้จะมีคู่มือการใช้ชีวิตวางขายกันเกร่อ หรือบางคนเขียนแผน(ที่)ชีวิตไว้อย่างดิบดี   แต่หากชีวิต และการเดินทางยังต้องดำเนินไป  ... สิ่งใหม่ๆไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับเราได้ทุกนาที มิใช่หรือ ? "   ชอบจัง  คำคมบาดใจ    สิ่งมหัศจรรย์สำหรับเรา  ตั้งแต่ก้าวเข้ามาเล่นใน www.pantip.com  ตลอด 6 ปีที่ผ่านมา  ทำให้เราเปลี่ยนตัวเราเองไปอย่างสิ้นเชิงค่ะ    คือเรื่องมหัศจรรย์อย่างที่สุดสำหรับเราทีเดียวเชียว      จากคุณ : DOGHALL เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 05:36:18

ความคิดเห็นที่ 21 มีบางสิ่งกระซิบข้างๆหูผมให้ถ่ายรูปนี้เก็บไว้ไปฝากใครบางคนที่ทำรีวิวดีๆให้ติดตามอ่านอยู่เสมอ... คุณว่าสิ่งนั้นคือสิ่งมหัศจรรย์รึเปล่า? จากคุณ : taepuis เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 06:01:24

ความคิดเห็นที่ 22  POGGHI = หนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของห้องBP   จากคุณ : tiger's nest เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 06:21:52

ความคิดเห็นที่ 23 มิตรภาพของการท่องเที่ยวเปิดโลกที่กว้างให้กว้างมากๆเข้าไปในใจนักท่องเที่ยวเสมอครับ เพระผมเชื่อว่าการท่องเที่ยวทำให้เราเรียนรู้ที่รู้จักและนอบน้อมตนกับสถานที่ๆเราไปครับ   ขอบคุณรีวิว feelgood สำหรับวันแรกในการเริ่มต้นสู้ชีวิตอีกครั้งนะครับคุณ POGGHI จากคุณ : 1twenty2 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 06:54:14

ความคิดเห็นที่ 24 มหัศจรรย์เหลือเกินที่ทำให้เราได้พบเจอกัน ฮ่าๆ นึกถึงเนื้อเพลงนี้ค่ะ อ่านทุกตัวอักษรของกระทู้นี้ อ่านแล้วน้ำตาซึม ขอบคุณป้อกกี้ ที่ถ่ายทอดผ่านรูปถ่ายและถ้อยคำได้เยี่ยมมาก ขอบคุณจริงๆจากใจ ไม่ได้โพสรูปโลโก้นี้นานกว่า 8 ปี แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 07:07:22 จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 07:04:20

ความคิดเห็นที่ 25 ได้ดูรูปเก่าๆ ของ พี่ป๊อกกี้ แล้วย้อนมองอดีตอีกที ยังรู้สึกประทับใจ ตลอดเวลาเลยครับ   .... ยินดีที่ไม่รู้จักครับ พี่ป๊อกกี้ ดีใจที่ได้ร่วมทริปรถไฟกันครับ ^^ จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 07:10:19

ความคิดเห็นที่ 26 ป้ามีความรู้สีกเช่นเดียวกะหนุ่มก้องค่ะ  ... ขอบคุณรถไฟขบวนเส้นทางดอกทานตะวัน  ที่ทำให้ป้ารู้จักมิตรภาพดีๆจากหนุ่มผมยาวสวย  .. ขอบคุณโลกดิจิตอล  ที่ทำให้ป้าได้สัมผัสโลกกว้างผ่านเลนซ์ในมุมมองชีวิตที่สัมผัสได้ของหนุ่มผมยาวคนที่ชื่อ  ป๊อกกี้  ... จากคุณ : ป้าเกษ (inhouse) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 07:34:20

ความคิดเห็นที่ 27 เพราะการท่องเที่ยวจึงต้องเข้ามาหาข้อมูลห้องนี้.... เพราะการเข้ามาหาข้อมูลห้องนี้จึงได้พบพูดคุยคุ้นเคยกับหลายๆ Log in .... เพราะการพูดคุยทักทายกับหลายๆ Log in บ่อยครั้งทำให้เกิคมิตรภาพ On Line แม้ไม่เคยเห็นหน้ากัน.... และยิ่งกว่านั้น....บาง Log in ก็สร้างแรงบันดาลใจให้เกิดกับบางคนได้ในหลายๆเรื่อง.... นี่นับเป็นสิ่งมหัศจรรย์ได้หรือเปล่า....   แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 07:40:53 จากคุณ : LVP@HEART เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 07:39:59

ความคิดเห็นที่ 28 “สิ่งธรรมดาใกล้ตัว” ก็กลายเป็น “สิ่งมหัศจรรย์” คำคมจริงๆๆครับ  ชอบมุมรุปพี่มากครับ  ผมว่าเยี่ยมครับ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:01:03

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณสำหรับข้อความ และข้อคิด ดีดีนะครับ . " ถ้าไม่มีการเดินทาง .. ก็คงไม่มี บันทึกนักเดินทาง ให้ห้องนี้ " . จากคุณ : One Light One Shadow เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:01:20

ความคิดเห็นที่ 30 มารับความสุขและความประทับใจรับปี  2554 ค่ะ ว่าแต่ว่า .. ทันกล้องฟิลม์ด้วยเหรอคะ จากคุณ : ป้าทุยบ้านทุ่ง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:02:40

ความคิดเห็นที่ 31 เมื่อไรที่เราก้าวเท้าไปในสถานที่ไม่คุ้นเคย นั่นละครับ ........ คือ "สิ่งมหัศจรรย์" ที่เกิดขึ้นกับชีวิตเรา ^_^ ไม่ว่าการก้าวเท้าไปในสถานที่นั้นๆ จะเจอสิ่งที่เราชอบ หรือไม่ชอบ ก็ตามที แต่ถ้าเราสามารถเปิดใจให้กว้าง ลดละ ละทิ้ง อัตตา หรือความเป็นตัวตนเองลงบ้าง...... เดินให้ช้าลง หยุดเดิน ให้มากขึ้น ....... พิจารณาสรรพสิ่งรอบตัว อย่างช้าๆ ด้วยจิตใจที่ว่างเปล่า แล้วเราจะสามารถพบสิ่งมหัศจรรย์ได้อย่างไม่ยากนัก ^_^ ทุกความมหัศจรรย์รอบตัวเรา พร้อมที่จะพุ่งเข้ามาหาเราอยู่แล้ว แค่รอ จังหวะ หรือ โอกาส ..... เท่านั้นเอง !!! จังหวะ หรือ โอกาส ที่ตัวเราพร้อมที่เปิดใจให้กว้างขึ้นกว่าเดิม .... แล้วทุกอย่างรอบตัวเราจะกลายเป็น "สิ่งมหัศจรรย์ของตัวเรา"^_^ จากคุณ : SkyBox เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:05:15

ความคิดเห็นที่ 32 เอ่อ  นอนดึกจังพี่ป๊อกกี้ แฮะ ๆ ขอบคุณพี่ป๊อกกี้ ครับ จากคุณ : นายฟ้าใส เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:07:21

ความคิดเห็นที่ 33 "แต่ลองเปิดหู เปิดตา เปิดหัวใจ ... เราจะพบว่า “มิตรภาพใหม่” รายล้อมอยู่รอบตัว" ชอบคำคมประโยคนี้ค่ะ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ นะคะ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 08:31:08 จากคุณ : ย้ำคิดย้ำฝัน เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:16:15

ความคิดเห็นที่ 34 เป็นอีกเช้าที่อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกว่า สุขจัง จากคุณ : Ganit เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:25:16

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้วมีความสุขจังเลยค่ะ จากคุณ : แมวน้อยใส่ทูพีช เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:28:54

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านแล้วยิ้มดีจังค่ะ ชอบบรรยากาศและอารมณ์กรุ่นๆ ในรีวิวคุณป็อกกี้จัง ให้กิฟทั้งที่เหลือน้อยมาก แหะๆ เดี๋ยวเหลืออีกสี่รีวิวที่ต้องตามไปให้ สงสัย..กิฟจะหมดภายในครึ่งเดือนอีกแล้วแน่ๆ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:29:56

ความคิดเห็นที่ 37 ลงชื่อไว้ก่อนครับ เดี๋ยวค่อยกลับมาอ่าน จากคุณ : TheKop78 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:39:14

ความคิดเห็นที่ 38 “คุณจะรักชั้นได้ยังไง เราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ ชื่อชั้นคุณยังไม่รู้เลย” สำหรับ "เมื่อผมเข้ามาอยู่ในห้องนี้ ผมโคตรมีความสุขเลย            ได้พบเห็นสิ่งมหัศจรรย์เสมอ ๆ ผ่านสายตาจากกระทู้             หลากหลายจากใจที่อยากแบ่งปันสิ่งดี ๆ ต่อกันและกัน             มากกว่าภายในห้องเล็ก ๆ โทรม ๆ กับทีวีเก่า ๆ เครื่องหนึ่ง" จากคุณ : รักษ์ธรรม เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:40:56

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณค่า ชอบที่คุณ POGGHI เขียนถึงโปสการ์ดมากเลยค่ะ โดนใจ ^^ จากคุณ : Alethia เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:48:24

ความคิดเห็นที่ 40 “สิ่งธรรมดาใกล้ตัว” ก็กลายเป็น “สิ่งมหัศจรรย์” เขียนได้โดนมากเลย เมื่อก่อนไม่เคยเห็น พอหัดเที่ยว หัดถ่ายรูป ก็เริ่มมีมุมมองที่เปลี่ยนไป จะติดตามเป็นแฟนคลับต่อไปนะคะ   ทู้ดีๆ แบบนี้ต้องโหวตค่ะ โหวต จากคุณ : ฮุยเฉง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:04:34

ความคิดเห็นที่ 41 ประทับใจมากครับกับมิตรภาพในห้องบลู จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:08:55

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ครับ.. ^^ จากคุณ : Natchaphon เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:09:28

ความคิดเห็นที่ 43 ชอบจัง กระทู้นี้ จากคุณ : ยูโด เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:11:39

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณสำหรับมุมมองดี ๆ ที่มาแบ่งปันนะค่ะ จากคุณ : pok&first เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:16:18

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นด้วยอย่างยิ่ง โดยเฉพาะ เสน่ห์ ของการ กางแผนที่ แล้วขับรถไปในที่ ๆ เราไม่เคยไป   เช่น ตัวเมืองเชียงใหม่ และขอบ ๆ เมือง  ถนนเยอะมาก  เราก็ print มาทั้งหมด  กระดาษ A4 รวม 6 แผ่น  มาติดสก๊อตเทป กางออกมา อลังการมาก แต่ทำให้เราไปไหน ๆ ในเมืองไทยได้ จากคุณ : อ้วนน้อยศิษย์เจ้าแม่ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:19:59

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วก็เพลิน สุดยอดครับน้า จากคุณ : ม่วงมหากาฬ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:24:27

ความคิดเห็นที่ 47 อยากให้คุณป็อกกี้ออกหนังสือขายจังเลยครับ ผมจะเป็นคนหนึ่งที่ไปรอซื้ออยู่ที่แผงหนังสือเลยทีเดียว รีวิวทุกๆตอน นอกจากภาพถ่ายแนว life ที่งดงามแล้ว ภาษาและเรื่องราวที่ใช้ช่างมีความหมายมากมายจริงๆ ขอบคุณครับ ไว้ผมจะรอซื้อหนังสือของหนุ่มผมยาวมาดเซอร์นะครับ จากคุณ : POGGHI Fan Club (inint&anant) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:32:24

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณคะ....สำหรับเรื่องราวและรูปภาพที่เข้ากันได้เป็นอย่างดี อ่านตัวหนังสือและมองภาพไป...ไม่เคยเบื่อคะ....กับชื่อนี้....POGGHI แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 10:11:22 จากคุณ : กานพลู...คนชอบเที่ยว เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:42:48

ความคิดเห็นที่ 49 อ่านแล้วถูกใจมากทีเดียว ตรงกับใจมากจริงๆ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆและภาพสวยๆนะคะ จากคุณ : Memories pink เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:50:12

ความคิดเห็นที่ 50 ... แม้โลกจะแสนกว้างใหญ่ ผู้คนแปลกหน้ามากมายเพียงใด แต่ความสัมพันธ์ระหว่างคนบางคนอาจใกล้ชิดกันอย่างคุ้นเคย ขอเพียงแค่มี Tag หรือสัญลักษณ์ร่วมกัน สายสัมพันธ์ก็เปิดประตูรอทักทาย .....หรือ ถึงแม้ไม่มี Tag อย่างเรา ..... มิตรภาพดีๆก็เกิดขึ้นได้ ตามมาดูเรื่องราวดีๆด้วยคน แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 09:51:25 จากคุณ : mild.jung เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:50:17

ความคิดเห็นที่ 51 มหัศจรรย์จริงๆ ค่ะ ขอบคุณเรื่องราวความเรียงของคุณ POGGHI นะคะ จากคุณ : GeD^_^GeD เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:58:06

ความคิดเห็นที่ 52 Great writing as always ka. I also preferred traditional guidebooks & maps than using smart phones. I also keep all the beat up city maps, filled with marks, circles & tips from local people. Plus, I also love to take old guidebooks off the book shelf and just flipping it thru makes me recall the memories of the trip & makes me happy :D I love traveling because I can encounter new things that I don't see in my everyday life. It's so refreshing but it also makes me wanna travel more often hahaha จากคุณ : ha-meow เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:58:21

ความคิดเห็นที่ 53 มาลงชื่อไว้ก่อนน๊า จากคุณ : แม่ซากานะ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:58:35

ความคิดเห็นที่ 54 เขียนได้ไพเราะจับใจมากครับ ขอบคุณครับคุณ  POGGHI จากคุณ : kriengchai เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:03:09

ความคิดเห็นที่ 55 เขียนได้ดีมากๆ เลย น่าลองเขียนเพิ่มอีกหน่อย แล้วส่งไปตาม สนพ. พวกหนังสือท่องเที่ยวนะ ในฐานะที่ดิฉันเป็นนักเขียน ดิฉันมั่นใจว่าต้นฉบับคุณ "ผ่าน" แน่นอน จากคุณ : meaw-angle เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:06:21

ความคิดเห็นที่ 56 ติดไว้ก่อน เดี๋ยวเย็นๆค่อยกลับมาอ่าน หุ หุ ปล. เมื่อก่อนเราก็ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ แต่หลังๆ เรากลับรู้สึกว่าในการไปแต่ละครั้ง มันเป็นการเดินทางเพื่อค้นหาและค้นพบ .... Life is Journey. จากคุณ : ohhioh เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:08:46

ความคิดเห็นที่ 57 อ่านแล้ว..ยิ้ม^^ กับหลายคำคมที่เปรียบเปรยได้กินใจ "มิตรภาพมีอยู่ทุกที่" หมูตุ๋นเชื่อเช่นนั้น ขอบคุณนะคะ จากคุณ : เจ้าหมูตุ๋น เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:11:26

ความคิดเห็นที่ 58 ตรงใจดีจังค่ะ...    ความสำคัญของการท่องเที่ยวไม่ได้อยู่ที่จุดหมายปลายทางอย่างเดียว   แต่อยู่รอบๆ ตัวเรา... จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:15:37

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณสำหรับมุมมองดีๆค่ะ จากคุณ : feel good journey เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:23:13

ความคิดเห็นที่ 60 หลายครั้งที่แผนที่กระดาษก็พาเราไปไม่ถึงจุดหมาย ต้องใช้แผนที่"ปาก" ประกอบด้วย   ขอบคุณค่ะ จากคุณ : areewan เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:23:56

ความคิดเห็นที่ 61 คุณ POGGHI ดูเป็น Artist มากครับ ถ่ายภาพสวย เรียบเรียงและถ่ายทอดเรื่องราวผ่านทั้งรูป ตัและตัวหนังสือเก่งมากครับ ชอบ 7 สิ่งมหัสจรรย์ของคุณ POGGHI มากครับ พึ่งกลับจากเชียงคานวันธรรมดาไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว นึกถึงคุณ POGGHI เลย อยากให้คุณ POGGHI ไปเยือนซักครั้งอยากเห็นการถ่ายทอดเรื่องราว เพราะชาวบ้าน เด็กๆ คุณตา คุณยายใจดี อบอุ่นน่ารักมากครับ จากคุณ : มาสามวิหกอาแปด เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:31:36

ความคิดเห็นที่ 62 แถวๆนี้มีแมวมองมั้ยคะ ถ้ามีช่วยเอาหนุ่มคนนี้ไปเป็นนักเขียนทีค่ะ อยากอุดหนุนใจจะขาดดดดดดดด^^ จากคุณ : คนของเมื่อวาน เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:32:01

ความคิดเห็นที่ 63 ว๊ายยย ... เค้าได้รับเชิญเป็นนางแบบประกอบบทความด้วยเหรอเนี่ย  เอิ้กๆ จากคุณ : coccinelle เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:43:11

ความคิดเห็นที่ 64 ขอบคุณมากๆครับผม จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:01:28

ความคิดเห็นที่ 65 ชอบมากครับ ทั้งภาพถ่าย และการมองโลกอย่างเข้าใจ.... จากคุณ : Lonely Gypsy เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:04:09

ความคิดเห็นที่ 66 ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ค่ะ ขอมอบกิ๊ฟและ  แทนคำขอบคุณอีกครั้งด้วยค่ะ จากคุณ : kpข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:04:15

ความคิดเห็นที่ 67 ถ่ายทอดได้โดนใจมาก ขอบคุณนะคะ อยากรีบเก็บกระเป๋าไปเที่ยวทันทีเลย จากคุณ : peungnoy เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:21:34

ความคิดเห็นที่ 68 ><" นี่มันกระทู้ปล้นกิ๊ฟท์ชัดๆ  งืดๆๆๆๆ นี่ถ้ามีกิ๊ฟเบิกบาน จะให้มันทุกรูปเลย เจ๋งสุดๆๆๆ   งั้นมอบรักปักใจแทนละกันนะครับ ปล. ชอบเรื่องการส่งความรักผ่านกระดาษขนาด 4x6 นิ้วมากๆครับ โดนใจคนรักโปสการ์ดๆๆๆๆ จากคุณ : โอ๊ต-ครับ-ผม เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:27:10

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีค่ะ ชอบการถ่ายทอด มุมมองของคุณ POGGHI ค่ะ จากคุณ : prdd26 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:30:36

ความคิดเห็นที่ 70 สิ่งมหัศจรรย์เหล่านี้ ให้เราได้หลากหลายมุมมองแง่คิดเลยนะครับ "แต่หากชีวิต และการเดินทางยังต้องดำเนินไป  ... สิ่งใหม่ๆไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับเราได้ทุกนาที มิใช่หรือ ?" อ่านแล้วชอบมาก... หลายครั้งผมเลือกที่จะเดินออกนอกเส้นทางเดิม ลำบากบ้าง หลงบ้าง แต่ก็ทำให้เราได้เรียนรู้ และได้ประสบการณ์ ^^ จากคุณ : satawara เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:30:39

ความคิดเห็นที่ 71 สุดยอดมากๆเลยครับ ทั้ง 7 ข้อ เขียนได้ดีจริงๆ ยิ่งข้อ 7 เนี่ย ถ้าไม่เจอกับตัว มันไม่รู้จริงๆครับ ว่าโลกนี้มันมีมุมที่น่าอยู่มากแค่ไหน ต้องขอบคุณเทคโนโลยีด้วย ที่ทำให้ผมยังสามารถติดต่อกับคนแปลกหน้าได้อยู่ จนถึงทุกวันนี้ ... 2 คนต่างชาติ ต่างภาษา มาเจอกันที่ต่างประเทศ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 11:41:49 จากคุณ : *omega* เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:41:01

ความคิดเห็นที่ 72 เมื่อไหร่จะเขียนหนังสืออ่ะเนี่ย จะอุดหนุนเป็นคนแรกเลย จากคุณ : เด็กศิลป์ (Artiste) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:52:36

ความคิดเห็นที่ 73 เห็นด้วยทุกประการค่ะ  โดยเฉพาะความคิดเห็นที่ 13 ...... ขอเพียงในการเดินทางท่องเที่ยวแต่ละครั้ง ... อย่ามุ่งสนใจแค่ความต้องการของตัวเอง หรือสนใจแค่สถานที่ท่องเที่ยวเบื้องหน้า แต่ลองเปิดหู เปิดตา เปิดหัวใจ ... เราจะพบว่า “มิตรภาพใหม่” รายล้อมอยู่รอบตัว ...................................................................... ภาพข้างล่างนี้สนับสนุนคำบรรยายของคุณPOGGI ได้ค่ะ อ้าว  ภาพหาย  เดี๋ยวหามาคืนค่ะ อิ อิ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 13:09:18 จากคุณ : ชื่อใหม่หัวใจเดิม เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:59:11

ความคิดเห็นที่ 74 เข้ามาตอนสายมากๆแล้วของเช้าแห่งสัปดาห์ใหม่ มึนตึ้บอย่างมากกับทู้รีวิวที่หลั่งใหลท่วมห้องนี้ ประสาคนชราอวัยวะเสื่อม คงต้องใช้เวลาพอควรในการตามเก็บรีวิว   แต่ป้าก็เลือกที่จะอ่านของป๊อกกี้ก่อนเพื่อน เพราะมั่นใจว่าข้อเขียนของป๊อกกี้จะเป็นเชื้อพลังให้ป้าอย่างดีในการเผชิญกับสัปดาห์ที่ยุ่งขิง ยิ่งใกล้สิ้นปี ยิ่งโหยหา 'เวลา' เพิ่ม (ท่านอื่นอย่าน้อยใจนะ) ขอบคุณที่ป๊อกกี้ไม่เคยทำให้ป้าผิดหวังเลย 'ความเรียง' เยี่ยมยอดส่งท้ายปีจริงๆ   โลกอินเตอร์เน็ตถือเป็นปรากฏการณ์ของการเผยแพร่ข้อมูลที่ยิ่งใหญ่ อยากรู้อะไรเรื่องไหน ให้ถามอากู๋ แต่ก็ยังเป็นการ 'สนทนา' แบบทางเดียว หากแต่ห้องบันทึกนักเดินทางนี่หรอกที่ทำให้การ 'สนทนา' นั้นสมบูรณ์ เป็นแหล่งที่ป้าได้ทั้งข้อมูล ได้ทั้งความช่วยเหลือ ที่สำคัญได้มิตรภาพต่างวัยเอาเมื่อป้าใกล้จะแซยิดแล้ว.......มหัศจรรย์มั้ยล่ะ จากคุณ : เตี้ยอ้วนชวนไถล เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 11:59:13

ความคิดเห็นที่ 75 ต้อนรับเช้าวันใหม่ของการทำงานด้วยเรื่องที่น่าปวดหัว.... แต่น่าแปลก....พอได้เข้ามาอ่านข้อความดี ๆ ...ชมภาพสวย ๆ ในรีวิวคุณป๊อกกี้...อาการปวดหัวก็ผ่อนคลายลงอย่างน่าอัศจรรย์.... สิ่งธรรมดา ๆ 7 สิ่ง ที่เราอาจมองข้าม แต่ คุณป๊อกกี้ กลับสามารถทำให้กลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ได้อย่างน่าชื่นชม ขอบคุณสำหรับมุมมองดี ๆ และแรงบันดาลใจให้อยากทำบันทึกการเดินทางต่อไปนะคะ มีความสุขทุกครั้งที่ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของความคิดเห็นในรีวิวคุณป๊อกกี้ค่ะ จากคุณ : Yai Klong_Tour Rai เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 12:03:36

ความคิดเห็นที่ 76 ขอบคุณคุณป๊อกกี้ที่ให้แง่คิดในกระทู้ทุกกระทู้เลย ขอบคุณมาก ๆ นะคะ จากคุณ : bremstrahlung เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 12:15:03

ความคิดเห็นที่ 77 จากที่เห็นว่าเป็นสิ่งธรรมดา แต่เมื่อดูรีวิวนี้ของคุณป๊อกกี้แล้ว มันใช่แฮะ มันไม่ธรรมดาซะแล้ว  มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์จริงๆค่ะ จากคุณ : Red-Rose-14Feb เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 12:21:41

ความคิดเห็นที่ 78 ขอบคุณนะคะ การท่องเที่ยวทำให้เรารู้จักเพื่อนๆ อีกหลายคน ภาษามือ ภาษาพูด ก็สำคัญ การเตรียมตัวแพ็คของ ก็สำคัญ ว่าแล้วก็จะไปเที่ยวอีก ยินดีที่ไม่รู้จัก แค่รู้ว่ารักก็พอ... จากคุณ : lene_marinet เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 12:22:17

ความคิดเห็นที่ 79 มาช้าอีกแล้ว ขอบคุณที่พาเที่ยวค่ะ รูปสวยตลอด ตลอดๆ เช่นเคยค่ะ จากคุณ : ด.ญ คณิตกร เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 12:25:26

ความคิดเห็นที่ 80 เข้ามาเก็บ 7 สิ่งมหัศจรรย์ ข้อคิดจากคุณ POGGHI ครับ เวลาเดินทาง จะได้เจอสิ่งมหัศจรรย์ทั้งหลายแบบคุณ POGGHI บ้าง จากคุณ : Neodicaprio เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 12:30:55

ความคิดเห็นที่ 81 จากที่เริ่มเที่ยวอย่างจริงจังตั้งแต่ปี 2550 หลังเรียนจบ (เพราะไม่ต้องขอเงินพ่อแม่แล้ว) พออ่านความเรียงของคุณ POGGHI แล้ว รู้สึกว่า โอ๊วว..มันใช่เลยอ่ะ ซาร่าห์.. แบบว่าถูกทุกข้อที่กล่าวมาคะ ^ ^ จากคุณ : strawberry banana&cream เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 12:32:56

ความคิดเห็นที่ 82  ขอสารภาพ  ...   ว่า  "  อ่านรีวิวนี้ ถึงตรงนี้ เป็นรอบที่ 4 แล้วคะ ... " ... ซึ้ง  ครบเครื่อง  ละเอียดอ่อน  ละมุน  หวาน ... เป็นที่สุด   ขอบคุณคุณป๊อกกี้นะคะ ... ทำไมไม่รู้ แต่รู้ว่าชอบมากๆคะ ปล. ตรงใจที่สุดที่ คห.ที่ 10 คะ ... " เราเขียน เรามีความสุข แล้วก็รู้ว่าคนปลายทางที่ถูกจ่าหน้าถึง ก็คงมีความสุข เช่นกันคะ " จากคุณ : ยายปุก เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 12:39:37

ความคิดเห็นที่ 83 เข้ามาอ่านข้อความต่างๆ เห็นด้วยครับ จากคุณ : kwang2517 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 12:46:21

ความคิดเห็นที่ 84 สำหรับเรา... นอกจากการค้นพบสิ่งธรรมดารอบๆ ตัว ที่กลายมาเป็นสิ่งมหัศจรรย์แล้ว... เรายังพบสิ่งที่มีค่ามากกว่านั้นอีก จากการออกเดินทางท่องเที่ยว นั่นก็คือ "ตัวเอง" การเดินทางทุกๆ ครั้ง เราก็ได้พบเพื่อนใหม่ ได้ผจญภัย ได้หลงทาง ได้ทำพลาดๆ เป๋อๆ ได้อะไรๆ เหมือนที่คนอื่นๆ ได้เจอกัน แต่สิ่งที่เราชอบที่สุดจากการเดินทางก็คือ การได้รู้จักตัวตนของตัวเองมากขึ้น ทีละเล็กละน้อย จากสถานที่ จากเหตุการณ์ที่ต่างๆ กันไป มันเป็นเรื่องแปลก ที่ "ตัวเราเอง" ที่บางคนอาจจะคิดว่ารู้จักดีแล้ว กลับมีอะไรแอบซ่อนเอาไว้อีกเยอะแยะมากมาย... เวลาไปเที่ยวทุกๆ ครั้ง ไม่ว่าจะไปคนเดียว หรือไปกับใคร เราก็จะได้เจอ "ใครอีกคน" หรือ "แง่มุม" ใหม่ๆ ของตัวเองเสมอๆ จากคุณ : MaNgKoOd เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 13:03:08

ความคิดเห็นที่ 85 ในบรรดา 7 สิ่งมหัศจรรย์ มีเพียง -6- เท่านั้นครับที่ผมยังไม่ได้เจอและทำซะที เพราะไม่เคยจำที่อยู่ใครได้อ่ะครับ สงสัยต้องเริ่มจากเขียนให้ตัวเองก่อน ฮาๆๆๆ ส่วน -7- นั้น หลังๆ เจอทุกทริปเลยครับ ยิ่งเดินทางคนเดียวด้วยแล้ว การจะพูดคุยกับคนแปลกหน้ารอบข้างเพื่อทำความรู้จัก มันจะมีโอกาสเกิดขึ้นได้มากกว่า การเดินทางเป็นกลุ่มใหญ่อ่ะครับ ขอบคุณสิ่งมหัศจรรย์เหล่านี้ที่ทำให้การท่องเที่ยวแต่ละครั้ง มีอะไรที่น่าจดจำมากกว่าจุดหมายปลายทาง จากคุณ : David_kop เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 13:03:39

ความคิดเห็นที่ 86 เอาภาพมาคืนค่ะ ........................ ความคิดเห็นที่ 73     เห็นด้วยทุกประการค่ะ  โดยเฉพาะความคิดเห็นที่ 13 ...... ขอเพียงในการเดินทางท่องเที่ยวแต่ละครั้ง ... อย่ามุ่งสนใจแค่ความต้องการของตัวเอง หรือสนใจแค่สถานที่ท่องเที่ยวเบื้องหน้า แต่ลองเปิดหู เปิดตา เปิดหัวใจ ... เราจะพบว่า “มิตรภาพใหม่” รายล้อมอยู่รอบตัว ...................................................................... ภาพข้างล่างนี้สนับสนุนคำบรรยายของคุณPOGGI ได้ค่ะ จากคุณ : ชื่อใหม่หัวใจเดิม เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 13:11:37

ความคิดเห็นที่ 87 เห็นด้วยกับคุณ inint&anant (คห.47 ) อยากอ่านหนังสือที่คุณPOGGHIเขียนจังเลย ทั้งภาพและเนื้อหา อ่านแล้วมีความสุขมากๆ จากคุณ : แป๋วแว๋ว เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 13:15:56

ความคิดเห็นที่ 88 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดี ที่มีมาให้สุขหัวใจเสมอค่ะ จากคุณ : ยิ้มไม่หุบ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 13:23:11

ความคิดเห็นที่ 89 ถูกใจจังคะ จากคุณ : Invisible Angel เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 13:31:57

ความคิดเห็นที่ 90 กำลังเจอสิ่งมหัศจรรย์ในการเดินทางอยู่ค่ะ ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะจัดเป็นข้อไหน ทุกครั้งคณะของเรา4 คน พ่อ แม่ และลูกสาววัยรุ่น   2 คน จะมีความเห็นแตกออกเป็น 4 ทิศอยู่บ่อยๆ ครั้งนี้ณ.เขาค้อ เราจำเป็นต้องแยกกันเที่ยวเลยทีเดียว แต่เป็นความสมัครใจและความลงตัวที่สุดที่เราจะทำได้แล้ว ไม่เสียใจ ไม่ขัดแย้ง มีแต่ความเห็นแตกต่าง จบการเดินทางตรงที่ทุกคนมีพื้นที่ของตนเอง ที่ต้องการไปสัมผัส โดยไม่ต้องจำใจหรือตามใจผู้อื่น สิ่งที่คาดหวังจากการเดินทางคือ... อยากให้ผู้ร่วมทาง ไม่คาดหวังใดๆ  ปล่อยให้สิ่งมหัศจรรย์ทั้งหลายเกิดขึ้นเอง ############################### 10 /12/10 นอนเต้นท์ริมเขื่อนป่าสัก มหัศจรรย์กับกลุ่มวัยรุ่น                ที่สามารถส่งเสียงได้ทั้งคืน  11/12/10   เชียงคาน มหัศจรรย์ฝูงชน 12/12/10   เขาค้อ มหัศจรรย์สภาพอากาศ                  คืนก่อนฝนตกในงาน overcoat กลางวันร้อนมาก                    วันนี้เริ่มหนาวเช้า13 มีหมอกบ้าง หลังจากฝูงชนกลับกันไปแล้ว   ยังไม่จบการเดินทางค่ะ จะรอดูสิ่งมหัศจรรย์ที่จะเกิดขึ้นอีก..                  และขอบคุณมาก  สำหรับสิ่งมหัศจรรย์ของคุณป็อกกี้ จากคุณ : เศษฝ้ายใยฟาง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 14:22:41

ความคิดเห็นที่ 91 บทความสุดยอดมากมายค่ะ อ่านแล้วชอบมาก ๆ เลย จากคุณ : nowan เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 14:34:01

ความคิดเห็นที่ 92 ขอบคุณนะคะ ป๊อกกี้ ขอบคุณกระทู้ดีดี ที่ทำให้ยิ้มได้ ขอบคุณที่คอยเติมเต็มความรู้สึกดีดี ผ่านตัวอักษร และขอบคุณ ที่ทำให้รู้จัก 7 สิ่ง มหัศจรรย์ผ่านกระทู้นี้ และสุดท้าย...ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า แค่คำว่า คิดถึง คำเดียว บนกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ทำให้แตกต่างจากคนทั้งโลก ปล พึ่งส่ง pc ให้คนคนนึง ไม่รู้จะเขียนอะไร เลยเขียนว่า "คิดถึง" คำเดียวแค่นี้จริง ๆ อิอิ จากคุณ : เต่าตัวลาย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 14:48:15