เก็บตกความประทับใจ จากญี่ปุ่น...
อ่ะ เล่าต่ออีกนิด วันนี้ ขอเล่าเรื่องความประทับใจแล้วกันนะ สำหรับการเดินทางไกลยังแดนปลาดิบ
เอาเรื่องนี้ก่อนเลย....
ประทับใจมาก ไป backpack คราวนี้ โทรกลับบ้าน เอาวันที่ 4 ของการทัวร์ ประมาณว่าเที่ยวเพลินเดี๋ยวคุณหญิงแม่ จะตัดขาดจากกองมรดก ลูกที่ดีอย่างเดี๊ยน เลยต้องหาทางส่งข่าว ให้รู้ ว่าชีวิต ในแดนปลาดิบ มันเป็นไง... ไอ้เรื่องมันไม่ได้อยู่ที่โทรมาเม้าได้เป่าหรอก มันอยู่ตรงที่เราซื้อการ์ดมาแล้ว แต่มันใช้โทรไม่ได้ อ่ะดิ ทำทุกอย่างแล้ว ก็ยังไม่ได้ ไม่รู้ทำไงดี...
งานนี้ก็เลยต้องหาผู้ช่วยนางเอกแสนสวยเช่นเรา แล้วสวรรค์ก็ส่ง สาวน้อยน่ารักคนนึง เดินผ่านมา แล้วเราก็ขอความช่วยเหลือจากเธอ แต่ว่าเธอ ก็ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรที่จะโทรกลับบ้านเราได้ด้วย สงสัยคงเป็นเพราะเธอใช้มือถือมากกว่า การใช้โทรศัพท์สาธารณะ เธอจึงไม่สามารถ ช่วยเราได้มากอย่างที่เราคาดหวังไว้ แต่สิ่งที่เรารู้สึกประทับใจก็คือ เธอพยายามหาวิธีโทรกลับบ้านให้เรา นานมากๆ เกือบครึ่งชั่วโมง สุดท้ายเธอโทรศัพท์ไปถาม call center ที่มีเบอร์ติดต่อในบัตรให้อ่ะค่ะ สุดท้าย สรุปว่าบัตรที่เราซื้อมาเป็นบัตรที่ใช้ในประเทศญี่ปุ่นอ่ะ ฮามาก งมกันอยู่ 3 คน แต่เขาไม่ทิ้งเรากลางคันอ่ะ เขาบอกให้เราซื้อบัตรใหม่ พอเราซื้อบัตรได้ เขาก็อธิบายวิธีการใช้ จนสบายใจว่ายัยเป๋อคนนี้คงไม่เป็นไรแล้ว เธอจึงได้จากไป เฮ้อ! ไม่คิดว่าจะมีความพยายามกับเราขนาดนี้ น่ารักมากๆ เลยอ่ะ เหตุนี้เกิดที่เกียวโต สรุป ว่าอด shopping มัวแต่ หาวิธีโทรกลับบ้าน ปล่อยไก่เจงๆ น่าอาย
เรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า การผิดพลาดย่อมไม่มี ถึงสองครั้ง เพราะครั้งทีสอง เราจะไม่หน้าแตกอีก ต้องไปทดสอบกันอีกที ปีหน้า...
ก่อนไปญี่ปุ่น เคยมีคนพูดให้ฟังว่า คนญี่ปุ่นน่ารัก มีน้ำใจ เมื่อไหร่ที่นักท่องเที่ยวต้องการความช่วยเหลือ ไม่ว่าเขาจะรีบแค่ไหน เขาจะช่วยจนสุดความสามารถ และการไปญี่ปุ่นคราวนี้ก็ ทำให้เราเห็น ความน่ารักของคนที่นี่ จนเราหลงรักประเทศนี้ อย่างถอนตัวไม่ขึ้น
ตอนไปเที่ยว Nagasaki ระหว่างกำลัง เดินหาถนนจะไปเที่ยวต่อ เจอคุณยายแล้ว เดินเข้ามาถามภาษาญี่ปุ่น จับความได้ว่า เราจะไปไหน ให้เขาช่วยไหม แล้วเราก็บอกปลายทางไป หลังจากนั้น คุณยายก็ชี้มือตรงไปยังจุดหมายที่เราถาม ไม่ชี้อย่างเดียวนะ เดินนำให้รู้ด้วยว่ามาทางนี้
อีก เรื่องนึงที่ประทับใจไม่แพ้กัน วันนั้น เราหลงหาทางออก จากสถานีรถไฟ ไม่ได้ เจ้าหน้าที่ท่องเที่ยวเขาพยายามอธิบาย เราจนสุดท้าย เธอตัดสินใจเดินไปส่งเราที่ป้ายรถเมล์ ซึ่งมันก็ไม่ใกล้เท่าไหร่นัก พอถึงป้ายรถเมล์ เห็นรถเมล์คันที่เราจะขึ้นวิ่งมา ก็วิ่งไปช่วยเรียกรถเมล์ให้ ช่วยแบบสุดตัวจริงๆ ประทับใจจัง...
อีกเรื่องที่เจอมากับตัว เราแวะถามทางที่ร้านผลไม้ พออธิบายเสร็จ เราเห็นสตรอเบอรรี่ น่ากินมากๆ เราก็เลย ซื้อ มาถาดนึง คุณลุงน่ารักมากๆ แถม กล้วยหอมให้เรากับเพื่อน 2 ลุกอีกอ่ะ ระหว่างทางเดินไปศาลเจ้า Dazaifu เจอร้านขายกระเป๋า น่ารักๆ มากๆ ร้านนึง เราเลยเสียตังค์ไปหลายพันเยนอยู่ แต่ที่ประทับใจไม่ใช่กระเป๋าลายน่ารักนะ แต่เป็นคนขายใจดีๆ น่ารักคนนึง เขาขอโทษเราระหว่างเรากำลังจ่ายตัง เหตุผลเหรอค๊ะ เขาเห็นโบว์ที่หมวกเราหลุด เขาอยากจะช่วยผูกให้ใหม่ แต่เกรงใจเพราะมันใส่อยู่บนหัวเรา ดูสิ ใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อย ได้ขนาดนี้ แล้วร้านค้า ทุกร้าน สุภาพและใจดีมาก งานบริการที่ญึ่ปุ่น ทุกคนทำด้วยใจและบริการสุภาพสุดๆ เราไม่อยากเชื่อว่ามหาอำนาจอย่างเขา จะอ่อนน้อม ถ่อมตนได้ขนาดนี้ ยิ่งในรถไฟ
พนักงานทุกคนอ่อนน้อมและให้เกียรติเราสุด เลยอ่ะ
เวลานึกถึงทีไร เราก็อดยิ้มไม่ได้ทุกที ปีหน้าจะไปลุยต่อที่ Hokkaido แล้วจะมาเม้าให้ฟังว่า เจออะไร น่ารักๆ อีกบ้าง 
บันทึกหน้าสุดท้าย ของลูกหมูขาว คิวชู ดินแดนในฝัน...
"สาวหน้ามน บนแดนอาทิตย์อุทัย" 
ภายในศาลเจ้า เล็กๆ แต่มีมนต์ขลังนะค๊า...
รถโบราณเก๋ๆ
